​

 

I KR 105/85

Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Karna z dnia 6 maja 1985 r.

​

 

Pozaprocesowa opinia biegłego zgodnie z ustaloną praktyką sądową, nie może stanowić dowodu będącego podstawą oceny, bowiem dowód ten nie został przeprowadzony w sposób przewidziany przez kodeks postępowania karnego i strony nie miały możności ustosunkowania się do tego dowodu. Nie można jednak takiego dokumentu pominąć w postępowaniu odwoławczym, bowiem zawiera on informację o dowodzie, który nie jest pozbawiony znaczenia dla prawidłowego rozstrzygnięcia sprawy.

Orzeczenie dotyczy:
Dz.U.1969.13.96: art. 152; art. 176 § 1

Orzeczenie zostało powołane w sprawach:
II AKa 23/2007, II AKa 248/2006, III KKN 494/2000, II AKz 47/98

 

OSNPG 1986/5 poz. 66 str. 13

​

​

​

​

II CR 312/88

Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Cywilna i Administracyjna z dnia 8 listopada 1988 r.

​

 

Opinia pozasądowa - choć sporządzona przez stałego biegłego sądowego - nie stanowi dowodu w rozumieniu art. 278 i nast. kpc. Niemniej jednak, jeżeli biegły powołany przez sąd opinię pozasądową kwestionuje - rzeczą sądu jest krytyczne rozważenie argumentacji obu opinii.

Orzeczenie dotyczy:
Dz.U.1964.43.296: art. 278 § 1

Orzeczenie zostało powołane w sprawach:
VI ACa 36/2010, I CSK 199/2009

​

​

​

III KKN 494/2000

Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Karna z dnia 4 lutego 2003 r.

 

 

Orzecznictwo Sądu Najwyższego w Sprawach Karnych 2003 poz. 258

Pozaprocesowa opinia biegłego zgodnie z ustaloną praktyką sądową nie może stanowić dowodu będącego podstawą oceny, albowiem dowód ten nie został przeprowadzony w sposób przewidziany przez kodeks postępowania karnego. Mimo tego nie można takiego dokumentu pominąć (w tym również w postępowaniu odwoławczym), zawiera on bowiem informację o dowodzie, który nie jest pozbawiony znaczenia dla prawidłowego rozstrzygnięcia sprawy.

Przepis art. 201 kpk obliguje organ procesowy nie tylko do kontroli dowodu z opinii biegłych, ale również do podjęcia konkretnych działań zmierzających do wyjaśnienia ewentualnych wątpliwości i zastrzeżeń.

Orzeczenie dotyczy:
Dz.U.1997.89.555: art. 201

W orzeczeniu powołano sprawy:
IV KKN 477/99, I KR 105/85, Rw 361/80, Z 24/75

​

​

​

​

V KK 388/2004

Postanowienie Sądu Najwyższego - Izba Karna z dnia 4 stycznia 2005 r.

 

​

Biuletyn Sądu Najwyższego 2005/1

Krakowskie Zeszyty Sądowe 2005/2 poz. 25

Orzecznictwo Sądu Najwyższego w Sprawach Karnych 2005 poz. 31

OSNKW 2005/1 poz. 12

Palestra 2006/3-4 str. 259

Wokanda 2005/9 str. 18

 

​

Opinia prywatna, czyli pisemne opracowanie zlecone przez uczestnika postępowania, a nie przez uprawniony organ procesowy, nie jest opinią w rozumieniu art. 193 kpk w zw. z art. 200 § 1 kpk i nie może stanowić dowodu w sprawie.

Opinia opracowana na zlecenie uczestnika postępowania, przedstawiona przez niego sądowi, stanowi jego oświadczenie zawierające informację o dowodzie złożoną na podstawie art. 453 § 2 kpk, podlegające ujawnieniu w trybie przewidzianym przez ten przepis.

Glosa:  Kwiatkowski Zbigniew Palestra 2006/3-4 str. 259

Aprobująca.

Orzeczenie dotyczy:
Dz.U.1997.89.555: art. 193 § 1; art. 200 § 1; art. 393 § 1; art. 453 § 2

Orzeczenie zostało powołane w sprawach:
II K 42/2009, V KK 137/2008, V KK 231/2007, II KK 290/2007, II AKa 248/2006, WO 11/2005

W orzeczeniu powołano sprawy:
III KK 271/2002